عرفان من...Erfane Man

بی خبری از حال خرابم،گم شده ام در خواب عمیقیجز تو ندارم از تو شکایت،ای دل تنها! با که رفیقی؟  حوصله کن تا با تو بگویم،طاقت اندوهی که ندارمپیشتر آ  تا از تو بپرسم،راه رهایی از شب تارم از تو کجا باید بنویسم،شرح پریشانی که کشیدممحرم رازم جز ت عرفان من...Erfane Man...

 چون شمع نیمه جان به هوای تو سوختیمبا گریه ساختیم و به پای توسوختیم اشکی که ریختیم به یاد تو ریختیمعمری که سوختیم برای تو سوختیم پروانه سوخت یک شب و آسود جان اوما عمر ها ز داغ جفای تو سوختیم دیشب که یار انجمن افروز غیر بودای شمع تا سپیده به جای تو سوختیم کوتاه کن حکایت شب های غم رهیکز برق آه و سوز نوای تو سوختیم...  عرفان من...Erfane Man...

ما ترک سر بگفتیم، تا دردسر نباشدغیر از خیال جانان، در جان و سر نباشد در روی هر سپیدی، خالی سیاه دیدمبالاتر از سیاهی، رنگی دگر نباشد رنگ قبول مردان، سبز و سفید باشدنقش خیال رویش، در هر پسر نباشد چشم وصال بینان، چشمی ست بر هدایتسری که باشد او را، در هر بصر نباش در خشک و تر بگشتم، مثلت دگر ندیدممثل تو خوبرویی، در خشک و تر نباشد شرحت کسی نداند، وصفت کسی نخواندهمچون تو ماه سیما، در بحر و بر نباشد سعدی به هیچ معنی، چشم از تو برنگیردتا از نظر چه خیزد، کاندر نظر نباشد  » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات عرفان من...Erfane Man...

 حالم بد است مثل زمانی که نیستیدردا که تو همیشه همانی که نیستی وقتی که مانده ای نگرانی که مانده ایوقتی که نیستی نگرانی که نیستی عاشق که می شوی نگران خودت نباشعشق آنچه هستی است نه آنی که نیستی با عشق هر کجا بروی حیّ و حاضریدر بند این خیال نمانی که نیستی تا چند من غزل بنویسم که هستی و تو با دلی گرفته بخوانی که نیستی من بی تو در غریب ترین شهر عالممبی من تو در کجای جهانی که نیستی؟  عرفان من...Erfane Man...

 دل پیش کسی باشد و وصلش نتوانیلعنت به من و زندگی و عشق و جوانی تا پیش تو آورد مرا بعد تو را بردقلبم شده بازیچه ی دنیای روانی باید چه کنم با غم و تنهایی و دوریوقتی همه دادند به هم دست تبانی در چشم همه روی لبم خنده نشاندمدر حال فرو خوردن بغضی سرطانی آیا شده از شدت دلتنگی و غصههی بغض کنی،گریه کنی،شعر بخوانی ؟ دلتنگ تو ام ای که به وصلت نرسیدمای کاش خودت را سر قبرم برسانی...   عرفان من...Erfane Man...